przyjaciółka

była w podstawówce, gimnazjum i liceum. każde wakacje planowałyśmy razem. wypady do parku czy kina po lekcjach. bardzo dużo czasu spędzonego razem. mogłyśmy pogadać o wszystkim. nazywałam ją przyjaciółką, do czasu kiedy w liceum to ja zostałam doceniona przez wychowawcę, dostałam książkę, której się nie spodziewałam, za moje wyniki w nauce i sportowe angażowanie w życie szkoły (piłka ręczna), a z jej ust padło 'nie należy ci się' , 'dlaczego mi nie dał'; wcale nie jestem przewrażliwiona, w jej ustach, ustach (jak mi się wydawało) przyjaciółki brzmiało tak gorzko, z nutą zazdrości. myślałam, że w przyjaźni się nie zazdrości, tylko cieszy z sukcesów drugiej osoby i wspiera, zawiodłam się. nie rozmawiałyśmy rok. później usłyszałam, że to nie tak miało brzmieć. nasze drogi poszły w inną stronę, ja zaczęłam studia w innym mieście niż ona. i choć usłyszałam przepraszam to gdzieś tam żal pozostał. rozmawiamy ze sobą telefonicznie, czy wymieniamy smsy pamiętając o swoich np urodzinach. była u nas na weselu, Młodego jeszcze nie widziała bo wybiera się do nas od pół roku. nie mówimy o sobie przyjaciółki. koleżanki to odpowiednie słowo.